nr. 26, 13-11-2020
Autoband
Ingespannen tuur ik naar vage letters op mijn beeldscherm. ‘Is die voor jezelf?’ Ik kijk verstoord op en staar mijn collega verbaasd aan. Hij knikt naar het beeldscherm waarop een autoband staat afgebeeld. Ik grinnik om het klaarblijkelijke misverstand. ‘Nee, ik zoek uit welk duurzaamheidslabel de banden van de bedrijfsauto’s hebben. Je weet wel, voor het milieucertificaat dat we willen behalen. Zal ik je ook vertellen of de verf die hier wordt gebruikt een milieukeurmerk heeft, hoe we afval beter gaan scheiden, wat vetvangers en debiet douches zijn?’ Hij bedankt vriendelijk voor mijn quasiserieuze aanbod en gaat snel verder met zorg inkopen.
Voor een zorginstelling verzamel ik bewijzen dat ‘we’ goed bezig zijn op het gebied van duurzaamheid. Met hopelijk straks het felbegeerde milieucertificaat naast de deur als beloning.
Duurzamere zorg. Het lijkt zo’n ver-van-ons-bed onderwerp. En toch... waarom niet?
Ook in de zorg zijn er zoveel mogelijkheden. Allerlei maatregelen kunnen makkelijk doorgevoerd worden zonder dat cliënten of medewerkers er last van hebben. Soms hebben ze er wel extra werk aan, soms bespaart het tijd.
Het resulteert bovendien in prachtige projecten. Fruit van lokale telers wordt, zonder tussenkomst van derden en hun koelcellen, aan de instelling verkocht. Cliënten verwerken fruit met schadeplekken in taart of er wordt moes van gemaakt. De plaatselijke natuurclub maakt een wandelroute door de tuin, met uitleg over de aanwezige flora en fauna. Basisschoolleerlingen maken samen met cliënten een insectenhotel. Zo raken ze ook nog met elkaar aan de praat. Bij een andere zorgaanbieder worden overtollige groenten uit de biologische tuin aan buurtbewoners gegeven. Die schoffelen op hun beurt mee in die tuin of kletsen met het tuinvolk. Hoe mooi is het om zo nabuurschap vorm te geven.
Duurzamere zorg. Het kan. En het levert meer op dan een milieusticker naast de deur.